Po raz pierwszy o źródłach polanickich wspominał Georgius Aelurius w kronice Ziemi Kłodzkiej z 1625 r., podkreślając doskonały smak wód, które „pilnie odwiedzali zarówno zdrowi jak i chorzy” oraz podawał, że przewożono je na różne uroczystości do miejsc nieraz bardzo odległych.
Przez długi okres czasu ze źródeł polanickich korzystali jedynie pensjonariusze miejscowego kolegium jezuickiego. Sytuacja zmieniła się w 1827 r., kiedy znaczną część Polanicy nabył Joseph Grolms, przekształcając je w uzdrowisko. Z pięciu źródeł wód mineralnych eksploatowano tylko dwa najwydajniejsze: „Józef ” i „Jerzy”. Od tego czasu Polanica rozbudziła zainteresowanie w kręgach przemysłowo-handlowych, wzrosła również liczba kuracjuszy i przyjezdnych. Równolegle do działalności leczniczej rozwijało się butelkowanie wody mineralnej ze źródła „Józef ”.
Od 1903 r. prowadzono w Polanicy wiercenia w poszukiwaniu nowych wód mineralnych.
Pierwszy sukces uzyskano w maju 1904 r., kiedy wyborowano otwór w uskoku piaskowca. Nowe źródło nazwano „Gertruda”, ale po roku przemianowano je na „Wielką Pieniawę”. Pod koniec listopada tegoż roku wywiercono drugie, bardzo wydajne źródło mineralne „Karolina”, które w latach 50 – tych przybrało nazwę „Pieniawa Józefa”. Źródło wywiercono, aż do głębokości 88,8 m, skąd z pokładu piaskowca i kwarcytu trysnęła druga pieniawa.
Po odwierceniu „Wielkiej Pieniawy” i „Karoliny” wszystkie eksploatowane źródła z wyjątkiem starego „Józefa” zanikły.
Świadczyło to o podziemnych połączeniach żył wody mineralnej, która,
trysnąwszy z głębiej wywierconych odwiertów, wycofała się z powierzchniowych odprowadzeń naturalnych.
Polanicki zdrój w 1904 r. sprzedany został spółce „Zarząd Uzdrowiska Polanica”, która postanowiła zbudować tu nowoczesne, luksusowe uzdrowisko zdolne do konkurowania z najlepszymi ośrodkami. Podczas rozbudowy Polanicy nastąpił także rozwój tutejszego rozlewnictwa. Po odwierceniu kolejnych nowych ujęć przystąpiono do budowy dużej rozlewni, i tak powstał trzykondygnacyjny obiekt z halą produkcyjną, pomieszczeniami socjalnymi, biurami, magazynami oraz warsztatem.
W latach międzywojennych produkcja wody mineralnej wzrosła aż do ok. 2 mln butelek rocznie, uzdrowisko było już popularne w Europie, a tutejszą wodę mineralną wysyłano nawet do Stanów Zjednoczonych. Po przekazaniu uzdrowiska władzom polskim uruchomiono produkcję wody mineralnej „Staropolanka”. W 1949 r. podjęto rozlewanie wody leczniczej „Wielka Pieniawa” i w roku następnym produkcja znacznie już przekroczyła wyniki przedwojenne osiągając blisko 2,4 mln butelek. Dla polskiego i polanickiego rozlewnictwa, przełomowy był 1960 r., kiedy Dyrekcja Polskich Uzdrowisk przejęła hurt, ustaliła opłacalne ceny za wody butelkowane oraz sprowadziła z Czechosłowacji kilka linii rozlewniczych, z których jedna typu „Norma” trafiła do Polanicy.
Uruchomiono pracę na dwie zmiany i już w 1961 r. wyprodukowano ponad 17 mln butelek „Staropolanki” i blisko 240 tys. „Wielkiej Pieniawy”. Wraz ze wzrostem zapotrzebowania rynku na wody mineralne i stołowe rodziły się coraz to nowe wizje rozbudowy istniejącego lub budowy nowego zakładu rozlewniczego.
Już w 1959 r. planowano przeniesienie rozlewni niedaleko stacji
kolejowej. Woda mineralna miała być do niej doprowadzana z istniejących ujęć rurociągami przez całe miasto. Jednak z tego pomysłu zrezygnowano.
Lata 70. przyniosły zasadnicze zmiany. W 1974 r. na bazie „Uzdrowiska Polanica”, „Uzdrowiska Duszniki” i „Uzdrowiska Kudowa” utworzony został „Zespół Uzdrowisk Kłodzkich”. Gruntownie zmodernizowano rozlewnię w Jeleniowie, gdzie zainstalowano linię „SpoMasz” do produkcji wody mineralnej „Staropolanka” i w 1975 r. rozlano jej 8,6 mln litrów. Produkcja „Staropolanki” i „Wielkiej Pieniawy” osiągnęła w 1989 r. 31,1 mln litrów. Nie było to jednak ostatnie słowo w tym zakresie. Nowa rozlewnia w 1993 r. rozpoczęła butelkowanie wody mineralnej „Staropolanka 2000” z odwiertu P-300. Jej produkcja w pierwszym roku osiągnęła blisko 750 tys. litrów. Dla rozlewni przy ul. Zakopiańskiej w 1998 r. zakupiono nową linię o mocy przerobowej 8‒10 tys.
butelek na godzinę.
Nieustannie unowocześniano park maszynowy i wprowadzano nowe technologie także w rozlewni w Polanicy przy ul. Warszawskiej i w Jeleniowie.
Jakość wody sygnowanej znakiem STAROPOLANKA jest w Polsce ogólnie znana i doceniana, a przygotowania do wejścia na rynki europejskie „Zespół Uzdrowisk Kłodzkich” S.A. podjął już w 2003 r. Wdrożono system HACCP, a następnie procedury systemu zapewnienia jakości ISO 9001.
Polanickie rozlewnie pozyskują wody z czterech źródeł. Każda z nich ma inny smak i właściwości. Ich wysoką jakość potwierdzają liczne nagrody i atesty wydane m.in. przez instytut Freseniusa w Hamburgu, Państwowy Zakład Higieny w Poznaniu, „Balneoprojekt” w Warszawie, Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Gastronomicznego i Artykułów Spożywczych w Łodzi, Śląską AM w Katowicach i Izbę Gospodarczą „Uzdrowiska Polskie” w Warszawie. „Staropolanka” i „Staropolanka 2000” legitymują się certyfikatem Grupy Gospodarczej Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii we Wrocławiu i zalecane są przez jego lekarzy jako pomocne w profilaktyce chorób układu krążenia.
W dwóch edycjach rankingu niegazowanych polskich wód mineralnych „Staropolanka 2000” każdorazowo plasowała się na pierwszym miejscu, wyprzedzając inne wody nie tylko pod względem stopnia pokrycia dziennego zapotrzebowania na wapń i magnez, ale również z uwagi na walory smakowe i orzeźwiające. Podobnie w rankingu mineralnych wód leczniczych pierwsze miejsce zajęła „Wielka Pieniawa” – pierwsza woda w Polsce, która uzyskała wpis do Rejestru Środków Farmaceutycznych i materiałów medycznych i posiada Świadectwo Rejestracji Leku Ministerstwa Zdrowia nr 9683 z dnia 10 grudnia 2002 r.
Już w 1995 r. „Staropolanka” uhonorowana została znakiem Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska”. Wszystkie wody produkowane przez rozlewnie „Zespołu Uzdrowisk Kłodzkich” S.A. otrzymały w 2000 r. wyróżnienie Konsumenckiego Konkursu Programu Promocji Jakości Wód i Napojów „Czysta Jakość”. W XVI edycji plebiscytu Konsumenckiego Konkursu Jakości Wielkopolskiej Fundacji Żywnościowej „Staropolanka o smaku cytryny” uzyskała wyróżnienie „Dobre, bo polskie”.
Produkty polanickich rozlewni charakteryzują się nie tylko znakomitym smakiem, ale też estetyką opakowania, o czym świadczy w 2002 r. nominacja do nagrody OPPack of the Month Awards za „Staropolankę o smaku cytryny”.
Tradycje rozlewni wód mineralnych „Zespołu Uzdrowisk Kłodzkich” S.A. sięgają 100 lat – niby to niewiele, ale w tym czasie mieści się ogrom zmian technicznych i technologicznych. Śledząc dzieje tego zakładu należy szczególnie pamiętać o tym, że są one reprezentatywne dla historii całego rozlewnictwa wód mineralnych.